www.ultimate101.fora.pl

BcL

dobra jak w temacie :] otoz sadze ze Ultimate stoi wystarczajaco dlugo zeby zrobic maly zlocik zarowno graczy jak i administratorow ;p xD
Informacje co do Zlotu:
Termin - 15/16 Sierpnia oczywiscie 2008 roku;p
Miejsce - Walbrzych
Dokładniejsze miejsce xD - zadupie u Kryskowa
Dodatkowe informacje:
spac bedziemy pod namiotami u kolezanki kryskowa na ogródku :] sam kryskow zapewnil ze dup nie zabraknie xDD bedziemy na zlocie okolo 3-4 dni :] wiec ja sie na to pisze na 100%

Wpisywac sie i mowic kto na ile % xDD oczywiscie prowiant we wlasnym zakresie ;]

__:DIIL:__

chuj... jak w sierpniu to nie pojade...

JaJoO

ja mam zamiar na to pojechac z lakiem xD wiec czas pokaze co bedzie bo mam poprawke z lakiem w sierpniu xD

loslukasz

hehheh jajo która klasa???

StagG

Mieszka ktoś w okolicach katowic?? (max. 50km xD)

Put Put Put

nie ?

...mieszka ktoś w okolicy Wawy ..jak narazie ja i Anusia :*

StagG

to że ty nie mieszkasz, nie znaczy ze inni nie mieszkają -.-
bo zrobić zlot w ok. katowic..... mm xd

BcL

blisko katowic hmm xD dzisiaj jade do katwoci bo do domu jade ;] a mieszkam se w zabrzu xD

StagG

czyli nie daleko Smile

To następny zlot u ciebie Very Happy

JaJoO

aktos moze w lubuskim mieszka? kolo Zagania? by sie zabral z nami xD

a klasa 2liceum xD i dla bardziej zainteresowanych to poprawka z polaka xD

__:DIIL:__

kryskow

Zaczęliście troche spamowac...! ;>
Piszcie kto przyjedzie kto nie, bo nie wiem ile dup skolowac ;]
I chyba zmiana planów, nie rozbijemy sie u kolezanki, a u kolegi, duze podworko ma... ale kolezanka bedzie nie martwcie sie ;]

loslukasz

hahahah kryskow jak zachęca do przyjazdu, dupeczkami nakręca hehehe
Ja nie przyjade bo starsza mnie nie nie chce puścić. Przegiołem na wyciecze szkolnej z %

Laku

ty nie przyjedziesz bo za mlody jestes:)

loslukasz

tak tak a ty ile masz lat laku??? (sorry za spam)

Nick***Poland***

ja chetnie bym wpadl bo pewnie laku, jajo beda jechac no ale nie wiem czy bede na miejscu czy nie bede nad morzem... jeszcze sie zobaczy:)

Laku

nom ja z jajem sie wybieram takze jak cos to mozesz z nami sie zabrac

infin1ty

redlinE Melduje swoje przybycie z tym ze dla mnie nie kołować żadnej dziewczyny będę sam i proszę uszanujcie to ....

__:DIIL:__

zakonnik... ^^

infin1ty

Nie zakonnik tylko nie chce mieć panienki tyle ...

__:DIIL:__

to pedał... ^^

BcL

lol2 xDD

infin1ty

Nie będę Ci tłumaczył ocb bo jesteś za tępy bo pojąć ogrom tej sytuacji ...

Nick***Poland***

oj zostawcie chlopaka... moze ma laske i jest jej wierny a wy juz najazd na niego robicie :]

infin1ty

Nick nie mam laski i nie chce mieć....

Nick***Poland***

spoko ja w to nie wnikam, ale szanuje twoje zdanie Smile

gitara 5

wizer

za daleko troche od GW Sad

Nick***Poland***

ja juz teraz wiem ze niestety nie przyjade Sad

( jade 12 z laska nad morze wiec huy dupa cycki... nie bedzie mnie. Tylko kto teraz bedzie zabawial panienki Razz

oto jest pytanie Very Happy

pokahontaz

witam ja to teraźniejszy fokus czyli noob:) zaszczyce was moją obecnością a jak Kryskow se z dupami rady nie da to mu pomoge Smile

darky

Ja z checia bym przyjechal ale samemu mi sie dupy nei chce plaszczyc namowcie konara to przyjade ;P

aaa4

Wbrew mojej skrytej nadziei, mimo uplywu czasu, snieg wciaz padal drobny jak puder, zamiast zmienic sie w sniezynki przypominajace platki kwiatow, wiec nie moglem sie do niego przyzwyczaic. Nie wychodzilem na dwor, zamknalem sie w spichrzu i skoncentrowalem na tlumaczeniu. Poniewaz posilki mi przynoszono, do domu wchodzilem tylko wtedy, gdy potrzebowalem wody do napelnienia kociolka stojacego na piecyku. Za kazdym razem znajdowalem Takashiego i jego kompanow w stanie dzieciecej swiezosci, nie przejawiajacych najmniejszych oznak zmeczenia czy kaca wskutek upojenia sniegiem. Slady topnienia wciaz przykrywa nowy snieg, odnawiajac pierwsze wrazenie, nie ma szansy, by fanatykom mieszkajacym w naszym domu szybko minelo odurzenie sniegiem. Tymczasem odkrylem sposob uzyskiwania wody ze sniegu, wiec moje codzienne zycie tym bardziej zdecydowanie zostalo odciete od domu. Bedac zupelnie sam, pograzylem sie w spokojnym zobojetnieniu czlowieka, ktorego nikt nie obserwuje, do tego stopnia, ze zaczalem sobie uswiadamiac, iz podczas tych trzech dni zamkniecia w obcym mi sniegu, moj wyraz twarzy staje sie coraz bardziej tepy, a ruchy coraz powolniejsze.

Jednak w pierwszy dzien Nowego Roku moje pustelnicze zycie od wczesnego ranka zaklocila az dwukrotnie Jin i jej rodzina. Najpierw o swicie zbudzil mnie ze snu najstarszy syn i powiedzial, ze czas isc po "pierwsza wode", jestem bowiem glowa rodu Nedokoro. Chlopiec byl powazny jak starzec latwo ulegajacy wplywom tego rodzaju miejscowych zwyczajow; wyciagnal w moja strone plan czerpania "pierwszej wody", trudny do odczytania, narysowany twardym olowkiem na odwrotnej stronie skladanej ulotki reklamowej. W slabym swietle pod schodami, przykuty spojrzeniem malych, gleboko osadzonych oczu, staralem sie wbic sobie do glowy szkic trasy, ktora wypracowala Jin, drogi prowadzacej do tegorocznej "pierwszej wody", ale okazalo sie to niemozliwe. Zrezygnowalem wiec, wrocilem na pietro, wlozylem plaszcz i otulilem sie nim szczelnie. A biedny chlopiec, ktoremu pewnie kazano towarzyszyc mi w wyprawie po "pierwsza wode", czekajac na mnie w milczeniu, drzal jak zmokly pies. Wstapiwszy do domu zobaczylem Takashiego i moja zone spiacych blisko siebie obok paleniska kon, w ktorym kilka wegli zarzylo sie jeszcze czerwonym ogniem. Za plecami Takashiego spal Hoshio, Momoko zas lezala pod wspolnym kocem z zona, jednak reka Takashiego pod kocem wyraznie dotykala boku zony, co sprawialo wrazenie, jakby oboje spali tu sami. Kiedy tak stalem przy wejsciu do kuchni, nieco skrepowany, nie mogac oderwac oczu od tego widoku, zreczny chlopiec Jin wydostal spod pieca kuchennego glebokie wiadro, ktore mialo spelnic te swieta, choc krotkotrwala role. Potem ruszylismy obaj w ciemnosc wypelniona padajacym sniegiem. Snieg powiedzial mi, ze skora na twarzy nabrzmiala i plonie, ale mimo to czulem sie tak spokojny, jakbym zapadl w stan inercji. Z melancholia przypomnialem sobie fatalna swiadomosc niemoznosci aktu plciowego, narastajaca jak rak miedzy mna a zona. Z pewnoscia - mowilem sobie - w koncu byloby najlepiej, gdybysmy wykorzystali jakakolwiek okazje ucieczki z tego grzaskiego bagna niemocy, powloczac ciezko nogami jak wyczerpani wojownicy. Mimo wszystko, nie dopuszczalem nawet mozliwosci stosunku plciowego miedzy Takashim i moja zona; po prostu moj umysl, opanowany jedynie koniecznoscia przedzierania sie przez sniezna ciemnosc, nawiedzaly chwilami tajemnicze wyobrazenia, w ktorych ogromna magnetyczna sila, tak stoicko tlumiona w stojacym penisie oblepionego sniegiem nagiego Takashiego, przenosila sie w jakis sposob na moja spiaca zone poprzez palce oparte na jej boku. Na drodze prowadzacej od szosy w dol ku brzegowi rzeki snieg byl jeszcze miekki. Jednak chlopiec szedl pewny siebie, jakby wioslujac w siegajacym mu do kolan sniegu, musial wiec uwaznie przygladac sie, gdy jego matka przekladala kartki kalendarza i tabele kierunkow i opracowywala trase prowadzaca do "pierwszej wody". Kiedy w polu widzenia ukazala sie rzeka, zamarlem w bezruchu, wstrzasniety widokiem czarnej wody uwiezionej w sniegu. Odlamki rojen unoszacych sie w mojej glowie, jeszcze nie do konca rozbudzonej, w tym momencie nagle zmrozone, spadly wszystkie na ziemie. Wydalo mi sie, ze ta czarna woda wywola we mnie cos strasznego i obrzydliwego, wiec broniac sie przed nia wypowiedzialem zaklecie: "Jestem obcy, nie mam zadnego zwiazku z ta dolina." Nawet jesli mi sie uda zaprzeczyc wszystkim jej znaczeniom, to jednak ta czarna rzeka uwieziona w sniegu pozostanie najgrozniejszym widokiem, jaki ujrzalem po powrocie w niecce doliny. Chlopiec chwile czekal na mnie, gdy bezradnie stalem w miejscu w obawie - jak to zinterpretowal -ze zapadne sie w glebszy snieg, wreszcie wyrwal mi z reki kubel i zgiety w pol poszedl na brzeg, zjezdzajac po osniezonym zboczu. Po krotkim i sciszonym, jakby wstydliwym plusku, wlokacy sie z trudem chlopiec wspinal sie pod gore z wiadrem wody oraz puszka po sproszkowanym mleku, nie wiadomo kiedy znaleziona, ktora rowniez ze czcia napelnil woda z rzeki.

-Przeciez mogles "pierwsza wode" dostac ode mnie! - zawolalem, ale chlopiec od razu przykryl dlonmi swoja puszke, jakby chcial ja uchronic przed moim atakiem.

Wtedy pojalem, jaka uparta mysl nabrala ksztaltu w jego glowie. Mianowicie moja "pierwsza woda", ktorej nie zaczerpnalem wlasnymi rekami, jest z tego powodu falszywa, natomiast jego "pierwsza woda" w puszce, nabrana przez niego osobiscie, jest prawdziwa. Dawniej rodzina Jin zawsze dzielila "pierwsza wode" z rodzina Nedokoro i dlatego jeslibym dzis zszedl sam na brzeg rzeki i nabral wody, syn Jin rowniez zadowolilby sie chyba czescia naszej prawdziwej "pierwszej wody". Ale skoro utknalem w tym punkcie i swoja "pierwsza wode" zdegradowalem do rangi falszywej, chlopiec Jin wpadl na pomysl, by nabrac do znalezionej puszki wlasnej wody, i teraz niesie ja do swej otylej matki. Jesli syn tej nieuleczalnie chorej na otylosc kobiety moze stac sie tak upartym mistykiem, to u podstaw tego calego procesu musi tkwic cos bardzo realnego. Teraz, kiedy juz bylem calkowicie rozbudzony, stopniowo zaczalem odczuwac glupote i bezsens tego przyjscia nad brzeg rzeki tak wczesnym rankiem, stracilem wiec humor i poszedlem brukowana droga z powrotem. Przyszlo mi na mysl, ze czerpanie "pierwszej wody" byloby czynnoscia odpowiednia dla Takashiego. Starajac sie, by dzis po raz drugi nie ogladac spiacych, przed domem wiadro z woda przekazalem chlopcu, polecilem, zeby zaniosl je do kuchni i wrocilem do spichrza, zmarzniety i obolaly. Moja drzemke zrujnowaly sny, w koszmarze sennym krzyczalem probujac wyrwac sie z uscisku dwoch poteznych lap o olbrzymiej sile, ktore wychynely z czarnej wody rzeki.

Przed poludniem znow przyszedl chlopiec, aby mnie powiadomic, ze jego matka z cala wychudla rodzina chce zlozyc zyczenia noworoczne. Gdy schodzilem po schodach na dol, ujrzalem Jin siedzaca na podwyzszonej podlodze sieni, zwrocona w strone wciaz padajacego sniegu, jeszcze grubsza niz kiedykolwiek przedtem, niby kula, ktora wtoczyla sie tu nie wiadomo skad. Zszedlem do samej sieni i aby oszczedzic Jin wysilku obracania sie, stanalem przed nia razem z jej rodzina. Na twarzy Jin podobnej do miednicy drzala napieta skora bez zadnej zmarszczki, oswietlona rownomiernie swiatlem odbitym od sniegu, rozpraszajacym sie na wszystkie strony i nie dajacym cienia; emanowala z niej osobliwa mlodzienczosc. Przygladajaca mi sie Jin dyszala ciezko, dlatego nie mogla wypowiedziec nawet slowa. Zaledwie kilka metrow spaceru z jej domu doprowadzilo ja do stanu konajacego delfina. Dopoki Jin milczala, jej rodzina rowniez nie odzywala sie, wiec zszedlszy na dol jakos bez powodu wzburzony, stalem teraz w dziwnym nastroju zaklopotania. Poza Jin, owinieta w rodzaj bezksztaltnego worka, bez przodu i tylu, bez gory i dolu, pozostali czlonkowie jej rodziny ubrani byli w zasadzie noworocznie, ja natomiast mialem na sobie sztruksowa koszule, ktorej nie zdejmowalem nawet na noc, oraz sweter, bylem przy tym nie ogolony. Zaczalem sie wiec martwic, czy Jin nie uzna, ze zlekcewazylem trud, ktory sobie zadala, zeby przyjsc do mnie z zyczeniami. Ale Jin po dluzszej chwili uspokoila oddech, odchrzaknela bezsilnie i zaczela mowic zachrypnietym glosem, wyraznie demonstrujac dobra wole:

-Panie Mitsusaburo, wszystkiego najlepszego w Nowym Roku!

-Ja tez wam zycze wszystkiego najlepszego.

-Coz najlepszego moze zdarzyc sie tak nedznej jak ja osobie! - powiedziala Jin, sztywniejac nagle. - . Gdyby na przyklad trzeba bylo uciekac, ja bym nie mogla, pozarlyby mnie psy albo umarlabym z glodu!

-Nie przypominaj tu tej starej opowiesci, to przeciez historia o ucieczce calej wioski, starsza jeszcze od buntu chlopskiego w 1860 roku, prawda?

-Nie, nie, ja sama widzialam uciekajacych! Przegralismy wojne i gdy armia okupacyjna przyjechala dzipami, w dolinie zostali tylko niedolezni starcy, a wszyscy zdrowi uciekli z wioski do lasu. To przeciez byla ucieczka - powiedziala Jin z uporem i glupawa pewnoscia siebie.

-Jin, nic takiego sie nie zdarzylo. Gdy nadjechal pierwszy dzip, bylem w dolinie. Od zolnierza amerykanskiego dostalem konserwe ze szparagami; ani ja, ani nikt z doroslych nie wiedzial, czy to sie nadaje do jedzenia, w koncu wiec zostawilem puszke w pokoju nauczycielskim w szkole podstawowej.

-Nie, wszyscy jednak uciekli! - upierala sie Jin z zimna krwia.

-Panie Mitsusaburo, Jin ma cos nie w porzadku w glowie -wtracil jej malomowny maz. Uslyszawszy to, dzieci poruszyly sie pelne gorzkiego niepokoju, widocznego nawet dla osoby postronnej.

Nie moglem powstrzymac sie od wspomnienia o tym, ze w moim snie o ataku na spichrz Jin wystepowala jako ktos, dla kogo nie ma nadziei ucieczki. Oczy ukryte jak pepek w napecznialym miesie zwezila teraz jeszcze bardziej patrzac na oslepiajacy snieg; jej malutkie zeby wcisniete w dziasla, sterczace brudne uszy, jakby pokryte rybia luska, glowa podobna do ksiezyca w pelni z przyprawionymi uchwytami sprawiaja wrazenie pelni zdrowia, co kloci sie z brakiem proporcji jej ciala. Pokaz szalenstwa to zapewne nowa taktyka, ktorej celem jest przeciwstawienie sie sprzedaniu oficyny. Niestety, to nie przede mna winna wykazywac sie swa przebiegloscia, lecz przed Takashim, ktory zreszta juz sprzedal cala ziemie i budynki rodziny Nedokoro, wlacznie z mieszkaniem Jin. Jesli cos rzeczywiscie kwalifikowalo Takashiego na jawnego zloczynce, to przede wszystkim ta cecha jego wrazliwosci, umozliwiajaca mu z taka latwoscia zdradzanie zalosnych planow kobiety w srednim wieku, tak osobliwie otylej i uwiezionej w tej przekletej dolinie.